Peter Handke - knjige

Peter Handke (1942., Grifen, Austrija) jedan je od najznačajnih pisaca nemačke savremene svetske književnosti.

Handkeov prvi roman Stršljenovi i prva drama Psovanje publike objavljeni su 1966. godine i iste godine na sastanku Grupe 47 u Prinstonu u SAD distancirao se od "opisivačke" književnosti novog realizma utvrdivši poziciju svoje književnosti kao usmerenost na jezik i na odnos jezika i sveta.

Za Handkeova rana dela, kao što su Golmanov strah od penala (1970), Bezželjna nesreća (1972), Kratko pismo za dugo rastajanje (1972) i Levoruka žena (1976), kao i dramski komad Kaspar (1968) i zbirka poezije Unutrašnji svet spoljašnjeg sveta unutrašnjeg sveta (1969), karakterističan je motiv ugroženog subjekta u problematičnoj komunikaciji sa spoljašnjim svetom.

Prekretnicu u Handkeovoj književnosti i okretanje ka prirodi i materijalnosti sveta predstavlja knjiga Spori povratak kući (1979) u kojoj su filmi slikarstvo izvori književne inspiracije.

Istovremeno, u njegovimostvarenjima prisutno je neprekidno traganje za smislom postojanja, te su otuda lutanje i migracija primarni modus aktivnosti i aktivizma, a put je mesto za tzv. "epski korak", koji nije posebno vezan za određeni žanr. Otada je njegovom delu svojstven snažan avanturistički duh, ali i nostalgija, uočljivi u pripovestima kao što su Pouka planine Saint Victorie (1980), Ponavljanje (1986), Još jedanput za Tukidida (1990), Zimsko putovanje do reka Dunava, Save, Drine i Morave ili Pravda za Srbiju (1996), Moravska noć (2008) i Veliki Pad (2011) ili u dramama Vožnja čunom ili komad za film o ratu (1999) i Lepi dani u Aranhuezu (2012).

Handke je napisao stotinak knjiga, romana, mnoštvo pripovesti, drama, knjiga poezije, eseja i filmskih scenarija, takođe je autor i koautor, kao i saradnik na mnogim filmovima Vima Vendersa i likovni ilustrator svojih tekstova.

Dobitnik je i mnogih nagrada: Bihnerove, Kafkine, Šilerove, Ibzenove, Nestrojeve, nagrade Tomas Man, nagrade Milovan Vidaković i drugih.

Nobelova nagrada za književnost mu je dodeljena 2019. godine "zbog uticajnog rada koji sa lingvističkom genijalnošću istražuje periferije i posebnost ljudskog postojanja".

Peter Handke je oduvek mnogo vremena provodio izvan Austrije i na putovanjima, a od 1990. godine uglavnom živi i radi u Francuskoj.