Stevan Sremac - knjige

Stevan Sremac rođen je 23. novembra u Senti. Rano je ostao bez roditalja, pa brigu o njemu i njegovom vaspitanju preuzima ujak Jovan Đorđević. Završio je istorijsko - filološki odsek Velike škole u Beogradu, a njegovi profesori bili su Đura Daničić i Stojan Novaković. Sremac je radio kao srednjoškolski profesor u NIšu, Pirotu i Beogradu. Počeo je da piše knjige tek u svojoj 35. godini. Književna kritika ga je cenila, a svojim humorom ubrzo je osvojio čitalačku publiku. Godne 1906. postao je član Srpske kraljevske akademije. Iste godine iznenada umire u Sokobanji. 

Glavna Sremčeva dela su romani "Ivkova slava", 1895., "Pop Ćira i pop Spira", 1898., i "Zona Zamfirova", 1903., te niz priča među kojima se ističu "Vukadin", "Limunacija na selu", Čiča Jordan" i dr. Sremac je bio zdravohumorni karakter, čovek koji je prihvatao stvarnost kakva jeste.
Opštim mestom se smatra tvrdnja da je Stevan Sremac jedini opisao tri regionalna tipa srpskog društva: beogradsko-varoški, vojvođansko-banatski i južnosrbijansko-niški. 

U Sremčevom delu sukobljavaju se dve strane njegove ličnosti: Sremac građanin i političar i Sremac pisac. Kao građanin, Sremac je na strani starog, patrijarhalnog i starovremenskog u ljudima i životu, na strani onoga što polako čili i nestaje. Njegov život u palanci je život u ambijentu koji voli, koji mu "leži". Kao političar je na strani konzervativnih  ideja, na strani onih koji imaju i vladaju. Sremac pisac nadvladava Sremca političara i tada nastaju pripovetke i romani trajne umjetničke vrednosti. 

Stevan Sremac je pravi realista. Obdaren sposobnostima posmatranja i zapažanja pronicanja u suštinu pojava i događanja. Sremac je uvek polazio od stvarnih činjenica i podataka, od onoga što je video, proverio i zabeležio.